Een dagje Duisburg.

Gisteren zijn Richard en ik gezellig een dagje

samen op stap geweest naar Duisburg.

We begonnen met een bezoek aan

Tiger & Turtle Magic Mountain, een soort

achtbaan waar je overheen kunt wandelen.

Het is een kunstwerk op een heuvel waar eerst

een zinkfabriek stond. Het was echt schitterend

om te doen, mede door de strak blauwe lucht op

 de achtergrond. Ik vond het wel een unieke plek

en een uniek kunstwerk. 

  

Vervolgens reden we door naar het Landschaftspark.

Dit is een oude ertsfabriek die in 1985 is stil

gelegd en waar nu de natuur het weer overneemt.

De fabriek ligt in een groot gebied waar je doorheen

kunt wandelen en waar je steeds andere dingen

ziet. Soms was het heel apart om te zien hoe de

bomen, struiken en klimop aan het groeit.

Zeer bijzonder. We konden zelfs een hoogoven

beklimmen tot 74 meter hoogte. Echt ongelofelijk

om al die buizen etc te zien. Ook hier was de

strak blauwe lucht prachtig.

               

 

Als laatste hebben we een bezoek gebracht

aan de Innenhafen en de Innenstadt, maar beide

konden niet tippen aan de twee andere

bezienswaardigheden. Het was een warme, maar

hele gezellige dag samen waarbij onze

zintuigen weer optimaal geprikkeld zijn.

Voor herhaling vatbaar dus.

groet,

Marijke

Museum Voorlinden.

Zondag ben ik met Richard naar het museum Voorlinden

in Wassenaar geweest. Een museum wat zegt "beleef

kunst, natuur en architectuur". Het is een museum dat pas

twee jaar open is, maar waar ik steeds vaker foto's van op

Instagram zag. Ik werd er door getriggerd om te gaan

kijken. Het museum heeft drie tentoonstellingen. De

eerst was een tijdelijk tentoonstelling "Stage of being".

De tweede tijdelijke tentoonstelling was van Wayne Thieband

en bestond uit allerlei schilderijen. Mooie, rustige schilderijen

van mensen of van taarten. Ik snap alleen nooit waarom

mensen op schilderijen dan nooit lachen. Ooit hoop ik te

begrijpen waarom.

De derde tentoonstelling was de permanente. Daar kwam

ik voor. De mini liftdeuren gingen echt open en dicht. De

tekst "where do I end and do you begin". Een kunstwerk

"through the wall" gemaakt van de deuren en kozijnen van

200 huizen uit een dorp in China waarbij binnen ook alle

200 lampen uit die huizen hingen. Een erg groot echtpaar

(twee keer zo groot als wij) zonnend op het strand onder

een parasol. Een enorm, cortenstalen sculptuur waar je

doorheen kunt lopen. Een kunstwerk dat precies lijkt op

een zwembad, wat betreft kleuren en trapje, je waant je

echt in het zwembad zonder nat te worden. En als laatste

grote ronden vormen gemaakt van fijn zand waardoor het

lijkt op een glazen pot met water erin.

Wat vonden we het mooi. Vooral de derde tentoonstelling

maakte erg veel indruk op ons. Gewoon door de bizarre

afmetingen, maar ook het herkenbare en ook soms wat

mysterieuze. Het gebouw was ook prachtig. Daarbij zag je

aan alle kanten door de enorme glazen ramen steeds een

prachtig aangelegde tuin. Inderdaad kunst, natuur en

architectuur. Vanuit het museum kon je buiten zo richting

strand lopen (althans zicht op de zee). Dat was een mooie

verbinding met de natuur. Dit was weer een museumbezoek

dat alle zintuigen heeft geprikkeld. Daar hou ik wel van.

Zeker de moeite waard om te bezoeken.

groet,

Marijke

Een ieni-mini-naaktslakje.

Het is weer de tijd van de slakken, vooral als er een flinke

regenbui is gevallen. Je ziet veel slakken met huisjes, maar

ook naaktslakken. Die laatste vind ik persoonlijk niet zo

mooi. Maar nu zat er een ieni-mini-klein naaktslakje bij het

buitenhok van Max, ons konijn. Max vind dat bezoek niet

erg, maar wij vinden het niet fijn. Daarom heb ik het kleine

slakje voorzichtig op de stenen gezet. Hij (of zij) was niet

groter dan twee centimeter, maar het was een volledige

slak zonder huis.

De foto's zijn niet heel erg scherp, maar ik vond het zo

bijzonder om te zien, dat ik toch heb geprobeerd om

foto's te maken. Waar het slakje nu is, weet ik niet. Ik

hoop dat het goed met hem gaat en eigenlijk ben ik best

nieuwsgierig hoe groot hij nog gaat worden.

groet,

Marijke

Dagje uit met vriendinnen #6.

Twee keer per jaar ga ik met een groepje vriendinnen een

dagje op stap. Iedere keer georganiseerd door een ander.

Afgelopen vrijdag was het weer zover, alleen dit keer was

er een alternatief programma.

We begonnen met koffiedrinken in de tuin bij Marlies met

zelfgebakken appelcake. De zon scheen en het was erg

gezellig. Om te gaan lunchen moesten we een stukje 

lopen vanaf de auto, maar dat was heerlijk om te doen.

Helaas was er geen plaats voor zes meiden. Kennelijk

waren er meer mensen die met het mooie weer ergens

wilden eten. Dus zat er niets anders op dan terug te

wandelen en bij de locatie, waar we wilden afsluiten met

koffie, te gaan lunchen. 

Het was gezellig en lekker.

Maar het ging heel hard regenen. Het was onze bedoeling

om een wandeling van vijf kilometer te gaan maken. Er zat

niets anders op dan nog een lekker kopje thee te nemen en

gewoon door te kletsen. 

Al met al was het een hele leuke dag, ondanks de regen.

En wandelen doen we de volgende keer wel weer. In

september gaan we weer op stap.