Gisteren zijn we met z'n viertjes
op de fiets naar Den Bosch geweest
naar de Bosch Parade.
Zoals in het programmaboekje staat:
een wonderlijke armada
met drijvende, peddelende en wadende objecten,
geïnspireerd op het werk en gedachtengoed van de Bossche
middeleeuwse schilder Jheronimus Bosch.
Het zijn dus kunstobjecten
die bedacht zijn naar aanleiding vanzde schilderijen van Jeroen Bosch.
Dit jaar was het anders dan voorheen;
zo wie zo ging het over een ander binnenwater van de stad,
maar ook was er dit jaar meer zang en muziek
dan de vorige twee jaar dat we gingen.
Ik zal er een stel laten zien en beschrijven
met behulp van het programmaboekje:
Beiaardier te water;
de geluiden van het carillon van de Sint Jan.
Uitschot;
Uitschot is een transparante, eigenzinnige constructie
van rioolbuizen en urinoirs.
Stemmen in de Stilte;
in schilderijen zit vaak een taal
die we niet meteen kunnen verstaan en begrijpen.
Drie dove mensen, drie horende mensen
en een doventolk
verbeelden een gedicht.
Waterballet;
Dansers spelen het spel van het leven
waarbij het onvermijdelijke samenwerken,
herhalen en repeteren de basis vormt.
Een ongerijmd verhaal;
Drie bootjes,
elk gevuld met een abstract landschap,
elk in een eigen kleur.
In elk bootje bevindt zich een groep 'speellieden'
half verscholen in het landschap.
Door hun uiterlijk,
kleurend bij de instrumenten,
contrasteren ook zij weer met het landschap dat hen omhult.
Lisant;
Lisant is de schepping
van dat wat ontbreekt in de wereld
van Bosch:
een majestueus insect.
Dit is een kruising tussen
een sprinkhaan en een schaatsenrijder
die de essentie,
de zuiverheid,vertegenwoordigt
en het recht laat groeien.
De Verloren Reis;
het eiland voert wat verloren is geraakt
met zich mee
en behoedt het voor de vergetelheid.
De borstcrawlmachine;
Door middel van twee mechanische armen
ploetert de boot zich een weg door het water.
Zo ontstaat er een boeiende combinatie
tussen de mechanische wereld van de machines
en de organische schoonheid van de borstcrawlbeweging.
Fluitend vlot;
De arbeid die moet worden verzet
om de fluitende klanken
voort te brengen,
verwijst naar de strijd
om het bestaan
die de mens dagelijks voert.
De Blauwe Schuit;
Klopt het dat
alle onderdelen
leiden naar een echte boot,
met een echte roeier,
die eenmaal in elkaar gezet de gewenste vrijheid oplevert?
De verzoeking van de heilige Antonius;
De weg loopt omhoog naar het licht en de hoop
en Antonius klautert daar moeizaam tegenop.
Hij wordt echter steeds weer teruggetrokken
door de verleidingen.
Hij schreeuwt zijn wanhoop uit.
De kwelgeesten in de auto's zijn muzikanten.
Zij toeteren en blazen wellustig en pesterig
richting de arme Antonius.
De vloot bestond uit
totaal 16 kunstobjecten.
Het was heel apart en bijzonder,
zoals kunst dat ook kan zijn.
Het ene stuk snap je meteen,
en over het andere moet je langer nadenken.
Ik vond het bere-interessant,
maar de Blauwe Schuit
maakte de meeste indruk.
Het bouwpakket bevatte
niet alleen alle onderdelen van de boot,
maar de mens zat er ook in onderdelen in.
En leveren alle onderdelen
wel de gewenste vrijheid op?
Leveren alle juiste onderdelen
wel dat gelukkige gevoel op
dat we ervan verwachten
als we iets doen?
Het was mooie belevenis,
in ieder geval al leuk,
omdat we met z'n vieren waren,
maar om in de buitenlucht,
in een lekker zonnetje,
niet ver van huis,
zo'n aparte kunst te zien,
die ook nog drijft in het water,
is toch weer een mooie belevenis!
Een bijzondere week gewenst aan allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten