zondag 29 juni 2014

Welkom vogeltjes

Vorige week was ik de bijkeuken aan het opruimen.
En weer kwam ik de twee vogelhuisjes tegen.
Ze zijn een hele tijd geleden gemaakt
door Tim en Lotte.
Sindsdien staan ze,
half af,
in de bijkeuken in de weg.
En nu had ik ze weer in mijn handen,
maar ineens wist ik het.
We gaan ze schilderen
en hangen ze bij de voordeur!
Helaas heb ik geen foto's gemaakt
van de beginstand.
Wel van het einde van het proces.
Het laatste konijn werd nog op het dak geschilderd.



En toen waren ze af.
Onze "nieuwe" vogelhuisjes.
De geel/groene is geschilderd door mij
en de rood/roze door Lotte.

Het was heel leuk om te doen.
Gewoon lekker bezig met verf.
Maar makkelijk is het niet hoor
met zo'n kwastje.
Een viltstift is veel makkelijker.






Inmiddels hangen ze aan de muur.
Naast de voordeur
en tussen de kransen, harten en klompjes.
Ze hangen er voor de sier,
want of hier ooit een vogeltje inkruipt?
Ik weet het niet.

Maar als hij of zij het wel durft...
is ie van harte welkom.
Ook als er kleine vogeltjes bij komen.


Welkom vogeltjes!!!


zondag 22 juni 2014

Kunst met een grote K #3: De Bosch Parade

Gisteren zijn we met z'n viertjes
op de fiets naar Den Bosch geweest
naar de Bosch Parade.
Zoals in het programmaboekje staat:
een wonderlijke armada
met drijvende, peddelende en wadende objecten,
geïnspireerd op het werk en gedachtengoed van de Bossche
middeleeuwse schilder Jheronimus Bosch.
Het zijn dus kunstobjecten
die bedacht zijn naar aanleiding vanzde schilderijen van Jeroen Bosch.
Dit jaar was het anders dan voorheen;
zo wie zo ging het over een ander binnenwater van de stad,
maar ook was er dit jaar meer zang en muziek
dan de vorige twee jaar dat we gingen.
Ik zal er een stel laten zien en beschrijven
met behulp van het programmaboekje:
Beiaardier te water;
de geluiden van het carillon van de Sint Jan.

       Uitschot;
Uitschot is een transparante, eigenzinnige constructie
van rioolbuizen en urinoirs.


Stemmen in de Stilte;
in schilderijen zit vaak een taal
die we niet meteen kunnen verstaan en begrijpen.
Drie dove mensen, drie horende mensen
en een doventolk
verbeelden een gedicht.


Waterballet;
Dansers spelen het spel van het leven
waarbij het onvermijdelijke samenwerken,
herhalen en repeteren de basis vormt.


Een ongerijmd verhaal;
Drie bootjes,
elk gevuld met een abstract landschap,
elk in een eigen kleur.
In elk bootje bevindt zich een groep 'speellieden'
half verscholen in het landschap.
Door hun uiterlijk,
kleurend bij de instrumenten,
contrasteren ook zij weer met het landschap dat hen omhult.


Lisant;
Lisant is de schepping
van dat wat ontbreekt in de wereld
van Bosch:
een majestueus insect.
Dit is een kruising tussen
een sprinkhaan en een schaatsenrijder
die de essentie,
de zuiverheid,vertegenwoordigt
en het recht laat groeien.


De Verloren Reis;
het eiland voert wat verloren is geraakt
met zich mee
en behoedt het voor de vergetelheid.


De borstcrawlmachine;
Door middel van twee mechanische armen
ploetert de boot zich een weg door het water.
Zo ontstaat er een boeiende combinatie
tussen de mechanische wereld van de machines
en de organische schoonheid van de borstcrawlbeweging.


Fluitend vlot;
De arbeid die moet worden verzet
om de fluitende klanken
voort te brengen,
verwijst naar de strijd
om het bestaan
die de mens dagelijks voert.


De Blauwe Schuit;
Klopt het dat
alle onderdelen
leiden naar een echte boot,
met een echte roeier,
die eenmaal in elkaar gezet de gewenste vrijheid oplevert?


De verzoeking van de heilige Antonius;
De weg loopt omhoog naar het licht en de hoop
en Antonius klautert daar moeizaam tegenop.
Hij wordt echter steeds weer teruggetrokken
door de verleidingen.
Hij schreeuwt zijn wanhoop uit.
De kwelgeesten in de auto's zijn muzikanten.
Zij toeteren en blazen wellustig en pesterig
richting de arme Antonius.


De vloot bestond uit
totaal 16 kunstobjecten.
Het was heel apart en bijzonder,
zoals kunst dat ook kan zijn.
Het ene stuk snap je meteen,
en over het andere moet je langer nadenken.
Ik vond het bere-interessant,
maar de Blauwe Schuit
maakte de meeste indruk.
Het bouwpakket bevatte
niet alleen alle onderdelen van de boot,
maar de mens zat er ook in onderdelen in.
En leveren alle onderdelen
wel de gewenste vrijheid op?
Leveren alle juiste onderdelen
wel dat gelukkige gevoel op
dat we ervan verwachten
als we iets doen?
Het was mooie belevenis,
in ieder geval al leuk,
omdat we met z'n vieren waren,
maar om in de buitenlucht,
in een lekker zonnetje,
niet ver van huis,
zo'n aparte kunst te zien,
die ook nog drijft in het water,
is toch weer een mooie belevenis!
Een bijzondere week gewenst aan allemaal!










 

vrijdag 20 juni 2014

Post


Dit is een stukje uit een gedicht
van Mirjam Brandenburg

Want wat is er leuker dan de brievenbus
te horen klepperen
en er ligt een brief op de deurmat
waarvan je het handschrift herkend.
Dan krijg je toch meteen
een glimlach op je gezicht.

Maar de brief en ansichtkaart
is toch een beetje verdwenen
en overgenomen door email en whats app.
Dat vind ik wel jammer.
Zelf doe ik er ook aan mee,
want ik stuur ieder jaar
minder vakantiekaarten en
minder kerstkaarten.

En toch krijg ik nog post!
Een vriendin en ik zijn ermee begonnen
toen ik van baan veranderde en
verhuisde van het Noorden
naar het midden van het land.
Als collega's hadden we een mooie band opgebouwd
en we wilden contact houden.

Eerst begonnen we met het sturen van
ansichtkaarten.
Je weet wel,
van die gratis kaarten
uit het kaartenrek uit de kroeg.
Het was een soort sport
om iedere keer
weer een andere te vinden.
Mijn vriendin had alleen niet in de gaten
dat ze een voor een
alle kaarten van het pakje stuurde
dat ze gratis bij een krat bier had gekregen.
Ik moest er smakelijk om lachen.




We hebben een aantal jaren geschreven,
toen een paar jaar niet,
en inmiddels schrijven we weer.
Met nog steeds een ansichtkaart.
(maar niet meer die gratis uit de kroeg,
want daar kom ik minder)
Maar de kaart zit nu in een envelop
samen met een lange brief.

En dat is zo leuk om te ontvangen
en te lezen.
En dan moet je terug schrijven!
Dat duurt altijd even,
want ik vind dat ik daar even de tijd voor moet nemen.

Maar als ik dan ga schrijven
pen je zo een lange brief vol.
Dus zoveel tijd hoeft het niet te kosten.
En dus neem ik mij nu echt voor
om de volgende keer sneller terug te schrijven.



Niet alleen het schrijven is leuk om te doen.
Eerst ga ik een leuke kaart uitzoeken,
dan schrijf ik de brief,
soms op briefpapier,
soms op gewoon lijntjespapier.
Vervolgens pak ik mijn enveloppenmal,
zoek een leuk papiertje uit,
en maak er een envelop van.
Brief + kaart erin,
dichtplakken met maskingtape,
en als laatste een leuke postzegel erop plakken.

En dan heb je....
POST!!!!!!


Nou ja, het allerlaatste is...
naar de brievenbus lopen en de envelop erin gooien.
Ik wens de envelop altijd nog een goede reis
voordat ik hem loslaat.

En soms stel ik mij de volgende dag voor
dat de envelop op de deurmat valt
en met een glimlach wordt open gescheurd
en gelezen.

En dan ben ik benieuwd
wanneer ik een brief terug krijg.


Fijn weekend allemaal
en wie weet wat er morgen op de deurmat valt bij jou.

woensdag 18 juni 2014

Bèèèèèèèèèèè

Ik reed vandaag door een dorp
bij ons in de buurt.
En toen zag ik ze.
Een groep van zo'n 25 tot 30 schapen. 


Ik weet niet of dit een speciaal ras is,
want ik heb daar niet zo'n verstand van.
Maar deze schapen waren allemaal wit
met een zwarte kop.

Eentje lag mij zo mooi aan te kijken,
dat ik wel foto's moest maken van hem.
Of haar.
Wat zou ze denken?
Wat een gekke mevrouw?
Waarom maakt ze een foto van mij?
Vind ze me mooi?

Misschien vond ze het wel heel raar
en zag ze niet in waarom ik foto's van haar maakte.
Of ze het misschien leuk vond kon ik niet zien,
want er kwam geen glimlach op haar bek.

Kan dat eigenlijk?
Een schaap met een glimlach op zijn bek?




Ze lagen daar zo mooi en rustig.
Lekker een beetje uitrusten
na een tijd van grazen.

Ik denk dat ze daar op die plek zijn
om het gras op een natuurlijke manier korter te grazen.
En ik vind dat wel een mooie gedachte.
Sommige noemen dit
een win-win-situatie.
De schapen kunnen lekker grazen
en de mens heeft korter gras.
En ik...............
ik kan enorm genieten van het aanblik.
De schapen die er zo heerlijk bij liggen
en ..........


die je rustig aankijken als je een foto van ze maakt.
Want zelfs op die laatste foto,
ligt ze me nog aan te kijken.



zondag 15 juni 2014

Een zondag bij Piet Hein Eek en de Feelgood Market

Vandaag zijn we naar Eindhoven gereden.
Allereerst naar Piet Hein Eek.
Het is echt een feest om daar rond te lopen.
De creativiteit voel en zie je overal.
Zowel buiten als binnen.
De winkel is geweldig om rond te lopen
en te zien wat voor mooie spullen er gemaakt worden.
Echte kunst.
Daarnaast kun je door de ramen ook de grote atelierruimte inkijken.
Nu was het vandaag zondag
en werd er in het atelier niet gewerkt,
maar door er naar binnen te kijken
kreeg je toch een idee van hoe het er morgen uitziet.
We hebben wel nog naar het restaurant gekeken,
maar aangezien we ook nog naar de Feelgood Market wilden
hebben we het restaurant bewaard voor een volgende keer.
De Feelgood Market was ook weer geweldig.
Het werd met dit mooie weer buiten gehouden.
Nou is de market altijd leuk,
maar zo'n lekkere zon maakt hem nog mooier.
Er was weer veel te zien, te proeven en te horen.
Er was dit keer zelfs een heuse zandberg voor de kinderen.
We hebben de Feelgood Market bezocht,
maar ook rondgelopen bij de gebouwen eromheen.
De ontdekfabriek onder andere.
Natuurlijk hebben we er ook heerlijk wat gedronken
en geluisterd naar de live-muziek.
Het was al met al een dag met heel veel prikkels,
zowel zien, horen en proeven.
We hebben er weer een goed gevoel aan over gehouden;
en dat is wat volgens mij met de Feelgood Market beoogd wordt.

zaterdag 14 juni 2014

Mooie bloemen en een heerlijke wortelsoep

Sinds kort hebben wij
een onderhoudsvriendelijke achtertuin.
Maar toch hebben we hele mooie bloemen.
Mede dankzij Lotte's bloementuintje.











Aan de voorkant van het huis is een grasveldje
en daar staan op dit moment
heel veel madeliefjes.
Ik heb daarmee een bloemensnoer gemaakt
voor Lotte.




Buiten dat ik heb genoten van de bloemen in de tuin,
heb ik vanavond ook wortelsoep gemaakt.
Het recept stond in het blaadje van de plaatselijke supermarkt
en leek me wel leuk om te maken.
Het was een pittig soepje.
Of had ik misschien
iets te veel kurkuma erin gedaan?
De wortelsoep was inderdaad heerlijk
en zeker voor herhaling vatbaar.





Bij het recept viel er ook nog iets te leren over wortels.
Ik had het niet geweten.





Het was weer heerlijk genieten vandaag!
Fijn weekend allemaal.










donderdag 12 juni 2014

Kunst met een grote K #2

 
Dit is Kunst,
gemaakt door Tim.
Het is een katapult die hij maakte
als Praktijk Opdracht
voor het vak Mens & Natuur,
 
 
 
 
De manier waarop een 13-jarige dit heeft gemaakt,
vind ik erg goed.
De schuine hoeken,
de zelfgemaakte houten deuvels,
de manier waarop het houten latje op spanning gezet is,
het klopt allemaal prima.
 
 
 
 
Hij doet het ook best goed.
Niet met deze bal,
want die was te zwaar.
Maar het steentje dat we toen probeerde,
vloog helemaal in de tuin van de achterburen.
(die waren niet thuis hoor).
 
En het cijfer dat hij ervoor kreeg,
was een 8,5
Onwijs gaaf!


maandag 9 juni 2014

Gezellig bijkletsen

Vanmiddag had ik een gezellige middag.
Ik had namelijk afgesproken
met mijn nichtje Mariëtte.
Deze foto is uit 1997
en nu schrijf ik nog steeds "nichtje".
Dat komt misschien omdat we ons zo oud voelen
als dat we ons voelen.
En dat is jonger dan onze huidige leeftijd.
Maar goed.
We hadden elkaar na een aantal jaren
weer ontmoet tijdens de Familiedag.
En dat voelde meteen heel vertrouwd.
Het was een gezellige familiedag,
waarbij je veel familieleden spreekt,
maar niet echt diepere gesprekken kunt voeren.
Vandaar een afspraak om eens goed bij te kletsen.
En dus spraken we af bij Theehuis Rhijnauwen in Bunnik.
Een schitterende plek.
Vanaf het terras hadden we uitzicht op de ezels,
de kromme rijn en de achterkant van de mooie jeugdherberg.


We begonnen met cappuccino en thee,
waarna we gingen lunchen.
Het was eigenlijk wel grappig,
want er gingen wat regendruppels vallen.
Om toch droog te zitten verhuisden we naar een parasol.
Van een aardige serveerster kregen we allebei een dienblad
dat we gebruikte als "tafeltje".
Het smaakte heerlijk.
Als verder kletsend,
hebben we een wandeling gemaakt vanaf het Theehuis.
En de zon ging schijnen!
Onderweg zagen we mooie vergezichten, bunkers,
een heel klein konijntje, bospaden, bruggetjes en mooie buitenhuizen.
We kwamen langs de veldkeuken en
dat was een prima plek voor een glas thee.



Ongeveer 3,5 uur waren we samen
en nog waren we niet uitgekletst.
Maar er was ook zoveel te vertellen en te vragen.
Over drie generaties:
onze ouders, ons zelf en onze kinderen.
Allemaal mensen waar we van houden
en in geïnteresseerd zijn.
Misschien moeten we dit soort afspraken er gewoon inhouden,
een voorjaarswandeling en
een najaarswandeling. 
Of gewoon samen theedrinken.
Mariëtte, ik heb genoten!