vrijdag 31 maart 2017

Tiny pleasures # 11.


De lente is weer begonnen en de zon schijnt heerlijk.
Ik vond het vandaag niet zo warm als voorspelt, maar
ik heb er wel van genoten. Er zijn een aantal dingen die
er gebeuren als de zon weer gaat schijnen en één ervan
is dat de ijswinkeltjes weer open gaan, want als de zon
schijnt, denken we aan ijs.

In het naastgelegen dorp zit ook een heerlijk ijswinkeltje
en laat dat nou net het dorp zijn waar onze Lotte naar de
middelbare school gaat. Dat is dan een prima gelegenheid
om samen met je vriendinnen een ijsje daar te gaan eten.
Ik geef ze groot gelijk, zou ik ook doen. Zeker zoals de
afgelopen week toen het proefwerkweek was. Dan moet
je toch even heerlijk ontspannen samen.
Vorig jaar heb een aparte blogpost gemaakt over
zomerijsjes. Ik heb toen bijna alle ijsjes van dat jaar tot
toen op de foto gezet en dat leverde een mooi geheel op. 
Ik ben benieuwd hoeveel ijsjes er dit jaar gegeten gaan worden
Laten we hopen op een mooie lente en zomer, want dan
komt het wel goed.  


Geniet van het mooie weer en van alle ijsjes!
groet,
Marijke

zondag 26 maart 2017

De lente.


Nadat eerst de meteorologische lente begonnen was op
1 maart, is afgelopen week ook de astronomische lente
begonnen. Dat is heerlijk. De lente of het voorjaar is een
van de vier seizoenen en meestal (zeker in mijn geval) het
seizoen waar het meeste naar uitgekeken wordt. De winter
wordt meestal gekenmerkt door wind, regen, kou, soms
sneeuw, veel grauwe dagen, 's morgens lang donker, maar
's avonds ook weer vroeg donker. Op een gegeven moment
heb ik het daar weer mee gehad en dan is er de LENTE!
De zon gaat schijnen, de mensen worden veel vrolijker,
de bloesem en de blaadjes komen aan de bomen, het
ezeltjes echtpaar staat veel vrolijker buiten en de was
hangt weer buiten aan de waslijn te drogen.





 

Gisteren op de fiets naar Den Bosch met Lotte en vandaag
met Richard een leuke wandeling gemaakt door het bos.
Met een tekeningetje van de route met de parkeerplaats
van de auto en de nummers van de knooppunten erop
gingen wij op pad. Onderweg zagen we ook weer mooie
bloesem en ook daar geldt bloesem + hommel = lente.
Wat we ook zagen waren veel dennenappels. De meest
bekende dennenappels, maar ook een soort die ik nog
nooit had gezien, een dennenappel met hele grappige
extra sprietjes. Ze hingen net als gewone dennenappels
op dezelfde manier aan de bomen, maar ze hadden toch
iets extra's. Mooi hé?



De komende week gaat het de hele week heerlijk weer
worden, echt van dat lente-weer waarbij je zonder jas
naar buiten kunt, gewoon in je trui of misschien wel zonder.
Het zou heerlijk zijn, want ook in je trui op de fiets is voor
mij een teken van de lente.
Ik hoop dat jullie ook zo genieten van dit seizoen.
groet,
Marijke

vrijdag 24 maart 2017

Tiny pleasures #10.



Make a daisy chain.
Maak een ketting madeliefjes.

Het voorjaar begint en daarom zie je overal krokussen, narcissen en ook
madeliefjes uit de grond komen. Dat is zo'n moment waar ik altijd blij
van wordt. Vaak plukken we een paar madeliefjes en doen die in een
iene-mini-vaasje. Vroeger maakten we ook kettingen van madeliefjes
door met je nagel een sneetje te maken in het steeltje. Door die snee
kon dan een volgend steeltje gehaald worden etc. Op die manier kreeg je
een ketting. Zo'n drie jaar geleden hebben we het een keer op de foto
gezet, maar kettingen maak je eigenlijk met kleine meisjes.
Waarom eigenlijk? Misschien zijn er wel culturen waar ook
volwassen vrouwen madeliefjes als haarband dragen. Het zou
best vrolijk zijn. Laten we het allemaal doen en de wereld met z'n
 allen lekker vrolijk maken. We organiseren een daisy-chain-day!





 groet,
Marijke

zondag 19 maart 2017

Het onderwijsmuseum.


Gistermiddag zouden Richard en ik, samen met vrienden,
gaan wandelen op Tiengemeenten, maar het weer gooide
roet in het eten. De afspraak werd verschoven naar een
borrel en etentje aan het einde van de middag. 
Daardoor konden we een bezoek aan het westen van het
land combineren met een bezoek aan Dordrecht. Op mijn
lijstje stond namelijk Het onderwijsmuseum. Een educatief
museum over het onderwijs in Nederland vanaf heel vroeger.
Maar buiten dat het een leuk museum is, bevind het zich
ook in een bijzonder gebouw: Het gebouw de Holland.
Nu laat ik alleen foto's zien van het museum, binnenkort
van het gebouw.

Naast het meest beroemde attribuut: het aap-noot-mies
leesplankje waren er veel leermethodes te zien waarmee
men leerde lezen en leerde rekenen. Maar ook dingen die
gebruikt werden, zoals inktpotjes en kroontjespennen. Het
"telraam" bestaande uit twee handen (om tot twintig te
kunnen tellen) had ik nog nooit gezien.



Door het hele museum hingen ook heel veel mooie
schoolplaten aan het plafond. Platen die nu een gewild
item in vele interieurs zijn zelfs.



 


We zagen op een gegeven moment ook oude
schoolrapporten hangen en die kwamen mij erg bekend
voor. Vooral het rapport linksonder "wat ik al ken". Dat rapport
heb ik vroeger (in de eerste klas van de basisschool) zelf ook
gekregen, ik was toen zes jaar oud. Ik heb het rapport thuis
natuurlijk gezocht en gevonden.



Het was gewoon een feest van herkenning, zoals er
natuurlijk veel bekende, leuke dingen te zien waren.
Ik heb ook altijd een zwak gehad voor de doosjes
met letters en lettersamenstellingen, leesmethodes,
schoolplaten en aap-noot-mies. Maar ik heb ook veel
nieuwe dingen gezien.
Als je in de buurt van Dordrecht bent is het erg leuk
om er even binnen te gaan kijken. Ik heb ervan genoten.

groet,
Marijke

vrijdag 17 maart 2017

Tiny pleasures #9.



Watch something grow. From the pit of an avocado.
Iets zien groeien. Van de pit van de avocade.

In het voorjaar van 2016 stond op het blog van Wimke
een blogpost over het kweken van een avocadoplant.
Dat leek mij een leuk experiment, omdat we iedere week
avocado's eten en ik steeds denk dat het zo leuk zou zijn
als ik daar een plantje uit kon laten groeien.
Wimke noemde twee opties:
1) in een avocado drie tandenstokers prikken en de pit met
zijn "billen" in het water zetten. Dat was ook mijn eerste
optie. Er is zelfs een dienblaadje met een stel potjes naar
de buren gegaan toen wij op zomervakantie gingen. Alles
om het experiment te doen slagen. Maar helaas, er
gebeurde helemaal niets. Dus over naar optie 2.
2) doe in een potje potgrond, duw de avocado deels erin,
geef hem water en dek het potje af met folie die door
een elastiekje wordt vastgehouden. En bingo, deze
manier sloeg prima aan. Na een tijdje ging de pit in twee
splijten en langzaam kwam er een steeltje tevoorschijn.







Op een gegeven ogenblik had ik vier stadia van de
groei van de avocadoplant. Ik vond het prachtig om te
zien hoe de stelen aan het groeien waren. De potjes
werden zelfs iedere dag gedraaid zodat ze weer opnieuw
naar het licht konden groeien. Op die manier werden de
stele mooi recht.


Ze worden steeds een beetje groter en gisteren
zag ik ineens dat er weer een stel nieuwe blaadjes
uitkomen.



Ik heb geen idee hoe ver de plantjes zullen groeien,
maar het proces is hartstikke leuk om te volgen. De vreugde
die er ontstaat als er toch weer een stukje steel tevoorschijn
komt vind ik geweldig. Ook alleen ik hier thuis hoor, de rest
van de familie denkt er het zijne van geloof ik. Doordat
deze plantjes zo goed hun best doen, zijn er zelfs weer
een stel nieuwe planten in huis gekomen. Ik miste het
groen toch wel. Planten hielden het bij ons nooit zo goed
uit de afgelopen jaren. Door de groei van deze avocado's
houden we de andere planten ook mooi in leven.

Misschien dat iedereen hier in huis het stiekem toch
wel leuk vind. Ik ben er in ieder geval blij mee. Als ik
nu jonge kinderen had, was het nog een soort van
biologieproject, maar nu is gewoon leuk.

groet,
Marijke

dinsdag 14 maart 2017

Kunst op een silo.


Als je in Den Bosch over de Veemarktweg rijdt, kom je
langs de oude fabrieken van de Tramkade. Vroeger was
het een meel- en diervoederfabriek. Tegenwoordig wordt
het een culturele hotspot. Je kunt wat drinken in het
Werkwarenhuis, maar er worden ook markten georganiseerd.
Hetzelfde in de Mengfabriek.

Naast de fabrieken staan een 18-tal silo's, maar doordat ze
verdeeld zijn in drie rijen van 6 dicht tegen elkaar, zie je er
maar een stuk of 8 vanaf de weg. Het zijn grote, witte silo's.
Toen ik er een tijdje terug op een mooie dag langs fietste,
zag ik dat de silo's beschilderd waren met allemaal
verschillende, schitterende schilderingen. Het zijn mensen,
dieren en vormen in allerlei verschillende kleuren. Het zal
 het werk van verschillende kunstenaars zijn die verbonden
zijn aan projecten van het Tramkadeterrein.  


  
  

  



Ik vind het in ieder geval al heel knap dat je zo'n groot
kunstwerk kunt maken, maar buiten dat vind ik het
apart om te zien dat er van oude silo's een kunstwerk
gemaakt wordt. Toch moet ik ook eerlijk bekennen
dat ik het ook een soort van druk vind, misschien had ik
het persoonlijk mooier gevonden als alle silo's samen
verbonden waren door een heel groot schilderij. Dan
hoorden ze meer bij elkaar dan nu met zoveel verschillende
schilderingen. Hoe knap gemaakt ik het ook vind.

Wat vind jij er van?
groet,
Marijke

zondag 12 maart 2017

Mosterdsoep met schorseneren.


Dit weekend wilde ik weer eens een andere soep maken,
nl uit het kookboek van de Veldkeuken. Ik koos voor de
soep met schorseneren, iets dat steeds de vergeten
groenten worden genoemd. Het was ook best lastig om
ze in de groentewinkel te vinden, want ze hebben er niet
zoveel van als bijvoorbeeld wortelen of zo.Ik moet ook
eerlijk bekennen dat ze er niet zo mooi uit vond zien. Ze
zaten namelijk onder de aangekoekte aarde.




Voor de bouillon had ik een ui, een prei en een wortel
nodig. Tot nu toe maakte ik altijd soep met heel veel
groenten en bouillon van een blokje die ik dan kookte
en met een mixer glad mixte en dan had ik soep.
Nu moest ik met ui, prei, wortel en water zelf bouillon
maken en daarna de groenten weggooien.
Terwijl de bouillon aan het trekken was, ging ik de 
schorseneren schillen. Ik vond ze een beetje op
asperges lijken. 



Uiteindelijk maakte ik de soep met boter, bloem en de bouillon.
Daarna ging de mosterd erin en als laatste gingen de
schorseneren erbij.


Ik vind het altijd leuk om een nieuw recept te maken.
Dit keer heb ik zelf weer allerlei nieuwe dingen geleerd.
En de soep, die was heerlijk en zal nog wel vaker
gemaakt worden.
Er staan nog veel meer lekkere recepten in het
mooie kookboek van de Veldkeuken. Ik ga er
zeker nog meer van maken.

groet,
Marijke


vrijdag 10 maart 2017

Tiny pleasures #8.



A field of crocuses in bloom
Een veld krokussen in bloei

Als de krokus weer uit de grond omhoog komt en in bloei gaat staan,
is dat een teken dat de lente in aantocht is. Daar wordt ik zo blij van.
Zoals ik al eerder heb geschreven, ben ik niet zo'n wintertype. En dus
verlang ik in januari zo ontzettend naar de lente. Nu weet ik wel dat de
krokus eerder komt dan de daadwerkelijke lente, maar toch is het wel
een teken dat de lente in zicht is. Dat is voor mij al genoeg. Ik ga dan 
langzaam weer wat domen van zonder jas naar buiten gaan etc.
Voor de krokus vind ik het altijd zielig als hij (of zij) al boven de grond
uitkomt, maar er komen nog nachten nachtvorst achteraan. Dan ben
ik altijd bang dat de krokus afsterft, maar gelukkig gebeurt dat niet echt.
Op dit moment zie ik vooral de paarsachtig krokus en de witte of de gele.
Misschien zijn dat ook de kleuren die vooral in de grond worden gestopt.
Of er is een andere reden voor die ik niet weet. Dat is ook niet nodig, het
is gewoon genieten van een grappig bloemetje en de komende lente.