vrijdag 20 juni 2014

Post


Dit is een stukje uit een gedicht
van Mirjam Brandenburg

Want wat is er leuker dan de brievenbus
te horen klepperen
en er ligt een brief op de deurmat
waarvan je het handschrift herkend.
Dan krijg je toch meteen
een glimlach op je gezicht.

Maar de brief en ansichtkaart
is toch een beetje verdwenen
en overgenomen door email en whats app.
Dat vind ik wel jammer.
Zelf doe ik er ook aan mee,
want ik stuur ieder jaar
minder vakantiekaarten en
minder kerstkaarten.

En toch krijg ik nog post!
Een vriendin en ik zijn ermee begonnen
toen ik van baan veranderde en
verhuisde van het Noorden
naar het midden van het land.
Als collega's hadden we een mooie band opgebouwd
en we wilden contact houden.

Eerst begonnen we met het sturen van
ansichtkaarten.
Je weet wel,
van die gratis kaarten
uit het kaartenrek uit de kroeg.
Het was een soort sport
om iedere keer
weer een andere te vinden.
Mijn vriendin had alleen niet in de gaten
dat ze een voor een
alle kaarten van het pakje stuurde
dat ze gratis bij een krat bier had gekregen.
Ik moest er smakelijk om lachen.




We hebben een aantal jaren geschreven,
toen een paar jaar niet,
en inmiddels schrijven we weer.
Met nog steeds een ansichtkaart.
(maar niet meer die gratis uit de kroeg,
want daar kom ik minder)
Maar de kaart zit nu in een envelop
samen met een lange brief.

En dat is zo leuk om te ontvangen
en te lezen.
En dan moet je terug schrijven!
Dat duurt altijd even,
want ik vind dat ik daar even de tijd voor moet nemen.

Maar als ik dan ga schrijven
pen je zo een lange brief vol.
Dus zoveel tijd hoeft het niet te kosten.
En dus neem ik mij nu echt voor
om de volgende keer sneller terug te schrijven.



Niet alleen het schrijven is leuk om te doen.
Eerst ga ik een leuke kaart uitzoeken,
dan schrijf ik de brief,
soms op briefpapier,
soms op gewoon lijntjespapier.
Vervolgens pak ik mijn enveloppenmal,
zoek een leuk papiertje uit,
en maak er een envelop van.
Brief + kaart erin,
dichtplakken met maskingtape,
en als laatste een leuke postzegel erop plakken.

En dan heb je....
POST!!!!!!


Nou ja, het allerlaatste is...
naar de brievenbus lopen en de envelop erin gooien.
Ik wens de envelop altijd nog een goede reis
voordat ik hem loslaat.

En soms stel ik mij de volgende dag voor
dat de envelop op de deurmat valt
en met een glimlach wordt open gescheurd
en gelezen.

En dan ben ik benieuwd
wanneer ik een brief terug krijg.


Fijn weekend allemaal
en wie weet wat er morgen op de deurmat valt bij jou.

1 opmerking:

  1. Hpi Marijke,

    Ik vond jou (en Lotte) via Annemaries haakblog en heb even op je blog rondgestruind. Gezellig hier! Leuk om te lezen over alle gezellige dingen die je doet.

    BeantwoordenVerwijderen