zondag 26 februari 2017

Winterbloesem.


Bij mij thuis staat in de voortuin een struik
waarvan ik geen idee heb hoe hij heet. Dus
als iemand het wel weet, hoor ik het graag.
Deze struik is de enige in onze tuin die in de
winter een soort bloemetjes heeft. Het zijn
mooie bloemetjes in verschillende rose-tinten.

In de winter staat de struik te bloeien en in
de lente komen er allemaal bladeren aan
die blijven hangen tot de herfst. Alleen
bladeren, geen bloemen of iets anders.
De struik zit bomvol met bladeren. Op zich
vind ik dat altijd mooi, maar ik mis de
rose-bloemetjes wel altijd. De grote
bladeren geven ons wel altijd veel privacy.






Ik ben helemaal geen wintermens, want
ik heb best wel een hekel aan de kou en
zo. Maar deze lieve bloemetjes geven de
winter wel altijd kleur voor mij. Misschien
hou ik toch een klein beetje van de winter.
Eigenlijk geven ze mij aan dat de lente er
aan zit te komen. Jippie.Ik vind het fijn dat
wij deze struik in onze tuin hebben staan.
Het is echt genieten als ik uit het raam kijk.

Misschien hebben jullie ook wel een mooie
struik voor de deur staan. Geniet er van.
groet,
Marijke

woensdag 22 februari 2017

Dick Bruna.


Eind vorige week is Dick Bruna, de geestelijk vader van
Nijntje, het beroemdste konijntje ter wereld overleden. Hij had
een mooie leeftijd, maar toch. Ik vind het wel heel jammer,
want het was een bijzondere man, een lieve man.   

Door de jaren heen heb ik veel boekjes verzameld en gekregen
van Nijntje. Het zijn geweldige boekjes met leuke verhaaltjes
een eenvoudige tekeningen. Dick Bruna wist met een paar
strepen heel veel te zegen. Het ziet er eenvoudig uit, maar
heeft heel veel kracht. Hij noemde dat "de kracht van
de eenvoud".


Zijn boeken zijn in meer dan 50 talen vertaald en ik
heb een Frans en een Engels boekje.





  

Voor mij was het mooiste mijn persoonlijke ontmoeting met
Dick Bruna zelf. Toen ik namelijk bezig was met de
kinderaantekening als verpleegkundige schreef ik een
scriptie over kangoeroeën met te vroeg geboren kinderen.
Ik kocht het boek waar Dick Bruna ook tekeningen voor had
In het boek staat ook een stuk over kangoeroeën. Mischien,
dacht ik, heeft Dick Bruna daar tekeningen voor gemaakt
die toch niet in het boek zijn geplaatst. Ik schreef hem een
brief daarover. Tot mijn verbazing kreeg ik een brief terug
waarin hij schreef dat die tekeningen er niet waren, maar dat
hij er graag eentje voor mij wilde maken. Echt waar?
Op een mooie zaterdagochtend ging ik met de trein van
Groningen naar Utrecht en ontmoete hem in zijn atelier.
Nadat we eerst hadden thee gedronken, moest ik alles
vertellen over de kangoeroemethode zodat hij zich een beeld
ervan kon vormen. Heel naïef dacht ik dat hij dan zo een
tekening kon maken, maar dat had ik verkeerd. Hij ging er
rustig aan werken en een paar weken later kreeg ik een kaart
thuis gestuurd (rechts op onderstaande foto) met een
prachtige tekening die de voorkant van mijn scriptie
heel bijzonder maakte.
Het was een prachtige, bijzondere ontmoeting.


Daarom was ik extra verdrietig toen ik het nieuws van zijn
overlijden hoorde. Ik moest meteen terug denken aan de
gezellige en bijzondere man die ik ontmoet heb, ook al was
dat zesentwintig jaar geleden.

Rust zacht, lieve Dick Bruna.

groet,
Marijke

zondag 19 februari 2017

Een wandeling door een groot natuurgebied.


Het was vandaag lekker weer om te wandelen,
niet zo'n lekker zonnetje als gisteren, maar ook prima.
Vandaag gingen we naar de de Roovertsche Leij
Eén van de dertig Natuurpoorten van Brabant. Het
is een natuurgebied dat eigenlijk bestaat uit vijf
natuurgebieden die aan elkaar grenzen. Het gebied
ligt net onder Goirle, vlak onder Tilburg. In ons mooie
Brabant.



 

Het was een hele afwisselende wandeling langs
bos, heide, weilanden en een meanderende Leije.
We liepen ongeveer vijf en een halve kilometer
over heerlijke paden, over hele smalle bruggetjes
en door allerlei poortjes. Ondertussen liepen we
gezellig te kletsen en luisterden we naar allerlei
vogeltjes. Ik vind het altijd zo jammer dat ik niet
zo goed weet hoe de vogels heten die ik hoor.
Natuurlijk wel de specht en zo, maar de meesten
niet. Misschien een idee voor een cursus???
Maar dan kunnen we ook een bomencursus doen,
want daar is ook nog veel te leren.








Natuurlijk hebben we de wandeling afgesloten
met een kop thee/ warme chocolademelk in
het schitterende restaurant van de
Roovertsche Leij. Ze noemen dat ontspanning
na inspanning. En dat hadden we verdiend.
We gaan hier zeker terugkomen.

Fijne week allemaal,
groet,
Marijke

vrijdag 17 februari 2017

Tiny pleasures #6.


Een lucht vol schaapjeswolken.

Het is heerlijk om naar de wolken te kijken. Het
liefst rustig in een stoel of liggend in het gras.
Het moet dan wel mooi weer zijn, niet in een
jaargetijde als deze. Dan is de lucht namelijk
meestal grauw. Behalve afgelopen woensdag toen
was het heerlijk en zag ik heel veel schaapjeswolken.

In de zomer heb je vaker een mooie blauwe lucht
en ook wolken in de vorm van schaapjes.
Dan zijn ze zo gebobbeld als plukken watten. Als je
goed kijkt, zie je zelfs allerlei dieren in de wolken,
maar daar ben ik niet zo goed in. Ik geniet gewoon
van het mooie weer en van de lucht. 

Kijken naar de lucht is rustgevend, althans voor mij.
Ik geloof dat er zelfs een club of zoiets is waar je lid
van kunt worden en waar iedereen gek is op wolken.
Dat lijkt mij heel bijzonder zo'n wolkenclub. 

Kijken naar de lucht doe je als je wilt weten wat voor
weer het is, of het droog blijft of dat het gaat regenen
of stormen, maar het heerlijkste is in de tuin in een
tuinstoel zittend met iets te drinken en je voeten op
een bankje. En dan naar de wolken kijken. Ze bewegen
en drijven dan over. Dat is leuk om te volgen. Ook
veranderen ze steeds van vorm en ook de kleur heeft
verschillende tinten wit, witter, witste. Op vakantie
kan ik tijden naar de lucht, de wolken en het weer
kijken. Het mooiste vind ik het als we op vakantie zijn
in de bergen. Daar kan de lucht namelijk iedere vijf
minuten anders zijn. Heel mooi, maar ook heel donker
en verraderlijk. Dat laatste is niet zo leuk. 





Geef mij maar lekker weer met mooie blauwe
lucht, gezellige wolken en relaxed zitten in de tuin.

Fijn weekend allemaal,
groet,
Marijke

woensdag 15 februari 2017

Courgette broccolisoep.


Ik heb weer nieuwe soep gemaakt, dit keer courgette
broccolisoep. Hij stond in mijn "soepschrift", maar er stond
niet bij waar het recept vandaan komt. Wat er in de soep
ging waren 2 sjalotjes, 1 prei, 2 courgettes, 1 tl tijm,
200 gram kleine broccoliroosjes, 1 1/2 lt groentenbouillon.
Bak de sjalotjes, prei en courgettes in olijfolie op zacht vuur.
Voeg de broccoli toe en bak even mee. Schenk de bouillon
erbij, voeg tijm toe en laat alles 15 minuten koken. Pureer
de soep en genieten maar.
Als je hem direct eet, eerst een beetje blazen.



De soep is niet alleen heel erg lekker, er zitten ook nog
eens veel gezonde groenten in. Een goed idee om deze
soep nog eens vaker te maken.

groet,
Marijke

maandag 13 februari 2017

Een mooie wandeling door een apart gebied.


Het was een raar weekend. Zaterdag werden we wakker
met een witte deken buiten. Helaas was de sneeuw aan het
begin van de middag alweer verdwenen. Omdat er andere
dingen op het programma stonden, hadden we niet eens tijd
om een sneeuwpop te maken. Zondag was het weer heerlijk
weer. Een goed idee om een stuk te gaan wandelen. Richard
en ik gingen weer eens naar de Moerputten, een prachtig
stukje natuur dat heel verrassend is. Het ligt net onder
Den Bosch. Wat ik zo bijzonder vind aan dit gebied is dat
je het helemaal niet vanaf de weg ziet liggen. Daardoor
moet je het echt weten te liggen.

Bij de moerputten heb je verschillende wandeling; over
vlonders door moerasachtig gebied, over de brug en door de
weilanden. Soms waan je je een beetje in het oerwoud.




We hebben de blauwe en de gele route helemaal gelopen
en de rode gedeeltelijk.


Bij de gele route kom je over de Moerputtenbrug. Een brug
die in 1888 is aangelegd. Bij de aanleg werd rekening
gehouden met dubbel spoor, vandaar dat er een stuk uitsteekt
waar het tweede spoor moest liggen. Door de opkomst van
de vrachtauto's en de autobussen en het instorten van
de industrie was de brug niet meer rendabel. Door een actie
tot behoudt van de Langstraatbruggen is de brug niet door
de sloper gesloopt. Een stuk verderop bij Vlijmen ligt een
kleinere brug; de Venkantbrug. Als het mooi weer wordt,
gaan we een keer wandelen over de Moerputtenbrug naar
de Venkantbrug en terug. Het lijkt me leuk om beide bruggen
op dezelfde dag te zien.
De luchtfoto heb ik van internet afgeplukt.

Afbeeldingsresultaat voor de moerputtenbrug

  


 






Toen we weer bij de auto aankwamen begon het te schemeren,
maar we konden de zon nog wel een beetje zien.
Zo fijn om de zon weer te zien schijnen.
Komende week wordt het weer lekker weer, kijken wat we
eens gaan doen.

Fijne week,
groet,
Marijke

zaterdag 11 februari 2017

Tiny pleasures #5.



Zelfgemaakt.

Er gaat niets boven zelfgemaakte taart.
De hele familie is er gek op en ik vind het leuk
om allerlei verschillende soorten taart te maken,
maar ook om nieuwe taarten uit te proberen.
Op een verjaardag heb ik altijd een paar taarten,
want ik vind wel dat er een mogelijkheid tot kiezen
moet zijn. Iedereen heeft toch een voorkeur.
Hoeveel taarten ik ook maak, er is er altijd één
die er zeker bij moet zitten; de appeltaart.
Dat is een taart die met kop en schouders boven
de rest uitsteekt. Om toch voor enige variatie te
zorgen, maak ik dan verschillende appeltaarten.
Dat wordt niet altijd gewaardeerd. De hele
gewone ouderwetse appeltaart (tweede foto)
moet het eigenlijk wel zijn.


 

Om te zorgen dat ik genoeg deeg heb om
een mooi ruitjespatroon bovenop te maken,
gebruik ik altijd anderhalf pak appeltaartmix.
Bij één pak kom ik namelijk altijd net iets te kort
en dat vind ik zo stom. Dus nu heb ik altijd genoeg.
Ik kan met het restant zelfs twee kleine bolletjes
maken die dan met héééééél veel plezier worden
opgegeten door de kinderen.
De geur van zelfgebakken appeltaart is ook altijd
zo heerlijk. Ik snap wel dat het soms nog wel eens
gebruikt wordt bij bezichtigingen van huizen.
Hier thuis vinden de andere familieleden het altijd
moeilijk als ik appeltaart bak die dan pas de volgende
dag mag worden opgegeten. Gemeen he! Maar ja
alles op de dag zelf bakken is soms niet mogelijk.
Op deze manier kan iedereen zich er een dag langer
op verheugen.

groet,
Marijke