woensdag 31 mei 2017

Uitzicht in etappes.


Toen wij tien jaar geleden in dit huis kwamen wonen, stonden
er in de tuin een heel stel hele grote coniferen. Zowel tussen
de buren en ons als tussen de buren en de achterburen.
De laatste rij coniferen is er vorig jaar uitgehaald en daar
kwam een mooie schutting voor terug. De rij van ons heeft
er langer gestaan, maar een paar weken geleden was het
zover. Er kwamen een paar grote voertuigen en vier man
sterk. Het was echt geweldig om te zien hoe ieder van de
vier een eigen taak had en hoe snel en vakkundig de grote
coniferen werden verwijderd. Er werd een stuk afgezaagd,
dat ging over het huis heen, werd op het grasveld voor het
huis gelegd, eerst werden de zijtakken verwijderd, toen in
stukken gezaagd en vervolgens in de container gedaan.
Je geloofd het niet, maar in ongeveer twee uur waren ze
klaar. Vervolgens werden de stukken die nog in de grond
zaten verpulverd en weg waren de bomen.






  





Het resultaat is ongelofelijk. Het uitzicht dat we erbij hebben,
de troep die uit de bomen viel zijn we kwijt, de vogelpoep
van de duiven (die steeds in de bomen zaten) is verdwenen.
Als je nu onder de douche staat, kun je heel ver kijken.
We hebben wel nog een aandenken aan de bomen, namelijk
een DIY met een stuk boomstam van de coniferen. Eén van
de mannen was zo aardig om een stammetje in acht
stukken te zagen voor mij.


En sinds twee weken staat er een schutting!. Mooi en rustig.
De bedoeling is dat er in het najaar nog vier boompjes
worden gepland. Twee aan onze kant en twee aan de kant
van de buren. Rustige boompjes die niet te hoog komen, maar
waardoor de buren toch het gevoel hebben dat ze iets
vrijer in hun tuin zitten. Want nu alle twaalf-meter-hoge
coniferen weg zijn, zien zij een stel huizen. 


Wij gaan eens rustig nadenken wat we met de nieuwe
border gaan doen en hoe we de tuin gaan aanpakken.
Maar het uitzicht....... dat hebben we, ook al heeft het
tien jaar geduurd en ging het in etappes.
Geduld is een schone zaak.
groet,
Marijke

zondag 28 mei 2017

Dommelregatta 2017


Vandaag was de grootste roeiwedstrijd van Den Bosch,
de Dommelregatta. De roeiers roeiden over de Dommel van
Sint Michielsgestel naar Den Bosch. Een tocht van 7,3
kilometer. Ik heb nog nooit een roeiwedstrijd gezien. Daardoor
leek me dit erg leuk. Vooral met dit mooie weer. De tocht ging
via Halder, een mooi plekje met goed uitzicht op het water.
Na een heerlijke fietstocht kwam ik aan en keek met
meerdere mensen naar de roeiers die langskwamen.
Er waren allerlei boten: met acht roeiers, vier roeiers,
twee roeiers en één roeier. De meeste boten met acht of
vier personen had een stuurman/vrouw op een zitplaats
zitten, maar er was één boot waar de stuurvrouw helemaal
voorin lag. Ik zag alleen haar hoofd, geweldig.









 De finish was in Den Bosch, maar daar ben ik niet meer
naar toe gegaan. Nadat de laatste boten langs waren
gekomen, ben ik weer heerlijk naar huis gefietst.
Ik was weer een ervaring rijker en heb veel geleerd
van wat ik gezien had en wat ik om mij heen gehoord
had. Het lijkt mij best leuk om te doen en van wat ik zag
kun je dit goed op hogere leeftijd doen. Wie weet.........
als ik ooit met pensioen ben en er wat meer tijd voor heb?
Wie weet?
groet,
Marijke

vrijdag 26 mei 2017

Tiny pleasures # 18.


Eat a succulent watermelon, letting the juice drip down your chin.
Eet een sappige watermeloen en laat het sap langs je kin druppelen.

Het is weer watermeloenentijd, een mooie tijd van het jaar.
Hier thuis is iedereen gek van dit soort fruit, vooral de kinderen.
Een klein nadeel is dat ze zwaar zijn, maar toch koop ik ze
met plezier. Je moet even de techniek van het in stukken
snijden van het gevaarte onder de knie krijgen, want met
de juiste grootte/vorm van stukken heb je de minste kans
op druppelen en vieze gezichten/kleren. Hoewel het
druppelen van het sap langs je kin juist een van de kleine
pleziertjes is volgens de Flow-scheurkalender. Dat klopt
ook wel hoor, maar ook het gewoon eten is al een groot
plezier en heel lekker.
Aan de ene kant vind ik het jammer dat de watermeloen niet
het hele jaar te koop is, want dan kon je hem eten wanneer
je wilde. Het feit dat hij seizoensgebonden is, zorgt wel weer
voor een soort verlangen en vreugde als hij weer te koop is.
Je moet daar eigenlijk niet over nadenken en gewoon genieten
van de watermeloen en het eten ervan.



groet,
Marijke

donderdag 25 mei 2017

De 11 vennen wandeling.


Vandaag hebben Richard en ik meegelopen met een
wandeling van het IVN; de 11-vennenroute. We hebben
nog nooit een georganiseerde wandeling gemaakt, dus
dit was een probeersel. We wandelden door de
Oisterwijkse bossen en vennen, een gebied waar wij
vaker wandelen. De route liep langs plekken die we
al kennen, maar nu werd er van alles verteld wat we nog
niet wisten. Dat was erg leuk en erg leerzaam. Zo werd
er verteld over de mierenhoop, allerlei vogels, de fauna
en flora van de verschillende vennen. Ik wist niet dat ieder
ven anders is of dat er andere flora groeit.


We zagen een libelle die aan het ontpoppen was. Dat heb
ik nog nooit gezien. Het was heel mooi en bijzonder. Ik 
werd er stil van.



Ook leerde ik het verschil tussen een juffer en een libelle.
Voor de meeste aanwezigen waren het allemaal libellen.
Op een gegeven moment zagen we een libelle zitten die
doorschijnende vleugels had. Hij bleef gelukkig mooi zitten
voor de foto. Als ik mij goed herinner had de gids het over
een tweestip libelle. Je ziet duidelijk op iedere vleugel
twee zwarte stippen staan.





 

Het was een mooie dag die begon met mist, fris weer,
maar daarna ging de zon heerlijk schijnen. Het was warm.
Een perfecte dag voor een wandeling in de natuur. Ik heb
er van genoten en erg veel geleerd, maar met z'n tweetjes
door de natuur wandelen i.p.v. met een groep vind ik wel fijner.
We hebben drie uur gelopen, mede door het regelmatig stilstaan
voor informatie en rondkijken. Ik ben wel blij dat we het gedaan
hebben, want buiten de wandeling en de natuur kijk je ook
naar de mensen in je groep en dat is ook altijd bere-interessant.
Een volgende keer in dit mooie gebied zal ik toch anders gaan
kijken of misschien wel anders gaan wandelen.

Wat is de natuur toch mooi hé?! Er is zoveel te zien en te
beleven, zo veel mooie flora en fauna. Ik ken nog maar
een heel klein stukje, maar leer iedere keer weer bij.
Het blijft de komende dagen mooi weer. Heerlijk om naar
buiten te gaan en met volle teugen ervan te genieten.

Veel plezier allemaal,
groet,
Marijke

woensdag 24 mei 2017

Gazpachosoep.


Gazpacho is een spaanse, koude soep die heel makkelijk
te maken is en met dit warme weer erg fris is. Ik heb het
recept vorig jaar ergens gevonden en maak hem graag.
Het enige wat er in gaat per portie is een halve komkommer,
een pond tomaten, een rode paprika, een paar eetlepels
olijfolie en een halve liter groentenbouillonDan is het een
kwestie van snijden,koken, zeven en laten afkoelen.
Zo eenvoudig en zo lekker. Daarnaast krijg je op deze
manier gelijk een heleboel groenten binnen, gewoon drinken.
Ik ga hem een dezer dagen weer maken, want het wordt
goed warm eind van de week. Dan is zo'n koude soep
extra lekker.






groet,
Marijke

zondag 21 mei 2017

Een zwanenechtpaar op hun nest.


Wat was het heerlijk weer vandaag. Een lekkere temperatuur,
een zonnetje en overal hoorde je heel veel vogels fluiten.
Perfect weer om te gaan wandelen. Richard had laatst
in een natuurgebied bij ons in de buurt een broedende
zwaan gezien, dus dat werd mijn wandelbestemming vandaag.
Het was een wandeling met paadjes met verschillende
ondergrond, een aantal bruggetjes, koeien en een
wegvliegende reiger, een groot aantal verschillende bloemen
en natuurlijk de broedende zwaan. Ik had ook nog het geluk
dat meneer zwaan ook op bezoek was. Het broedende
echtpaar zwaan was wel het hoogtepunt van de wandeling.
 Zoals ze daar zaten, maar ook de plek waar ze hun nest
hadden gebouwd. Een vrij open plek, maar wel op een
strook land tussen de Esche stroom en een zijtak
daarvan. Heel slim gebouwd.





 



  


  




Ik wandelde in mijn eentje, iets waarvan ik
nog steeds niet weet of ik het nu wel of niet leuk
vind. Gek hé? Misschien moet ik het gewoon
vaker doen, want je kunt zo heerlijk je eigen tempo
nemen, foto's maken wanneer je dat wilt, even
rustig nadenken of juist helemaal niet nadenken.
Je kunt alleen niet makkelijk tegen iemand kletsen
of overleggen welke kant je op gaat bij een
tweesplitsing.
Het wordt de komende week erg mooi weer en
er komen een paar extra vrije dagen aan, dus.....
we kunnen weer lekker wandelen.
Jullie ook?
groet,
Marijke