donderdag 17 november 2016

Een bijzondere tentoonstelling.


Afgelopen vrijdag was ik met vriendin Marlies een dagje in
Den Bosch. Naast gezellig koffie drinken, kletsen, de stad
bekijken en lunchen, hebben we ook een bezoek gebracht
aan het Noord Brabants Museum. Natuurlijk hebben we het
hele museum bekeken, maar we kwamen vooral voor de
tentoonstelling van Claire Morgan.

Ik wist dat de tentoonstelling zou gaan over de relatie tussen
mens en natuur. Aangezien ik van beide hou, was ik wel erg
benieuwd. Achteraf kan ik zeggen dat het een hele bijzonder
tentoonstelling was, die erg veel indruk op mij gemaakt heeft.

Waarom?
Het was een collectie waarbij ik mij continu een aantal dingen
afvroeg. Naast dat het stuk voor stuk prachtige werken waren,
moest ik toch even over het gevoel heen dat er veel opgezette
dieren in de werken voorkwamen. Toen ik daaraan gewend was,
zag ik de schoonheid erin. De vogels leken te vliegen, de kat
leek echt omhoog te kijken naar de uil etc. 
Naast kijken naar de beelden, was ik ook steeds bezig met
vragen als: Hoe maakt ze dit? Hoe komt ze aan al die vliegen,
die paardenbloemzaden en die distelzaden?
Hoe bedenk je dit? Hoe vervoer je dit?

Natuurlijk heb ik foto's gemaakt, maar in het echt is het veel
duidelijker en veel mooier. Ik zal je laten zien wat we zagen.

"The owl and the pussycat."

In de blauwe bol, gemaakt van gescheurd lichtblauw plastic
zit een kerkuil. De huiskat zit schuin onder de bol en kijkt
naar de uil.
De uil en de plastic stukjes zitten vast aan nylondraden
die door de loodstukjes aan de onderkant op zijn plaats
gehouden worden. Toch moet Claire heel precies te werk
gegaan zijn om die plastic stukjes in de vorm van de bol
te krijgen.  



"Here is the end of all things."

De distelzaden zitten in een kubusvorm vast
aan de nylondraden en er vliegt een uil doorheen.
Hoe krijg je de distelzaden aan een draad op
een natuurlijke manier?



"Solid air".

Een vos zit deels in een kubus van paardenbloemzaden.
Hoeveel zaden heb je wel niet nodig?


"Brief encounter".

Twee lijsters hebben elkaar ontmoet in een veld van
paardenbloemzaden. De bovenste foto is de echte vorm
en de onderste foto is de aquarel die ervan gemaakt is.





"Fallen".

Onder een soort ballon van gescheurd en
gekleurd plastic hangt een zanglijster op zijn
kop, hij is gevallen. 
  

Nogmaals, in het echt is het duizend malen mooier
dan op de foto. Zo mooi dat ik voor 8 januari 2017
zeker nog een keer terug ga met Richard.
Toch wilde ik het aan jullie laten zien, omdat deze
tentoonstelling erg veel indruk op mij gemaakt heeft.
Maar dat hadden jullie waarschijnlijk al lang in de gaten.

Ik ben eigenlijk wel een beetje benieuwd wat jullie
ervan vinden en hoop dat ik een beetje van mijn
enthousiasme heb kunnen overbrengen.

groet,
Marijke

Geen opmerkingen:

Een reactie posten